Oude patronen: waarom zo hardnekkig?
Je herkent het misschien: het ging eigenlijk best goed. Je voelde je rustiger, je dacht: ik ben op de goede weg. Maar ineens is het alsof je terug bij af bent.
Diezelfde onrust, datzelfde gedrag, diezelfde kramp..
En dan komt die gedachte: zie je wel, ik leer het nooit!
Als je dat herkent… mag ik je dan even iets zeggen?
Dat je terugvalt in oude patronen, betekent niet dat je hebt gefaald, dat je het niet goed doet, of dat je helemaal terug bij af bent.
Het betekent dat je systeem doet wat het kent.
Niet omdat jij dat graag wíl, maar omdat je lichaam en brein veiligheid zoeken in het bekende, zelfs als dat je ten diepste helemaal niet helpt.
Je zenuwstelsel wil voorspelbaarheid. Voorspelbaarheid is namelijk veiligheid voor je zenuwstelsel.
Dus als jij in een fase komt waarin dingen beter gaan, kunnen er situaties ontstaan dat er alsnog oude patronen naar voren komen. Zo ontstaat er onbewust dus ruimte om oude spanning alsnog los te laten.
Wat ook zomaar kan gebeuren: er gebeurt iets kleins, bijvoorbeeld een opmerking, een gevoel, een trigger en je systeem zegt: alarm!
En pats: je schiet terug in een oud patroon.
Niet uit zwakte. Maar uit bescherming.
Maar weet je wat het vervelende is?
Als het weer even slechter gaat, dan komt ook die innerlijke stem weer boven: Zie je wel, ik kan dit niet. Waarom ben ik hier weer? Waarom leer ik het niet gewoon?
Maar wat als ik je vertel dat dit óók onderdeel is van groei?
Elke terugval is een herhaling waarin je iets kunt herkennen.
En als je het herkent, kun je iets nieuws kiezen.
Misschien niet direct, misschien niet perfect. Maar wel anders.
En dat is het verschil.
Je hoeft niet meteen van patroon te veranderen.
Je hoeft het alleen maar te gaan opmerken.
En dan, als het lukt: één kleine beweging anders.
Dat is hoe patronen veranderen. Niet ineens, maar geleidelijk.
Ik weet dat patronen erg hardnekkig zijn. Dat ze vaak terug komen. Dat ze op onverwachte momenten zomaar weer omhoog kunnen komen. Misschien struggle jij daar wel mee en herken je dit.
Mag ik je dan iets vragen? Is dit hoe je verder wilt? Steeds weer terug, steeds weer twijfelen, steeds weer overleven? Of herken je dat het anders mag. Dat je het anders wil? Wil je kiezen voor een andere route, eentje die misschien onbekend voelt, maar wel gezonder is?
Waarin je het niet alleen hoeft te doen? Eén waarin je stap voor stap geleerd wordt om de juiste dingen te doen én waar we gaan kijken naar echte heling? Het probleem aanpakken in plaats van de symptomen?
Voel je van harte welkom!
Het mag en kan namelijk anders. Dat gun ik ook jou!
